AMLEIT. Privilegium Caroli Regis Romanorum pro Civitate Kaysersbergensi ann. 1347. apud Ludovicum Laguille in Instrum. Hist. Alsaciæ pag. 50. col. 2 :

Si... aliquem vel aliquos ex urbis vel predictæ civitatis nostræ civibus ac incolis per Judices Comitum seu Landgraviorum... vel a quocumque alio Judice.... proscriptionis vel rerum suarum occupationis quod vulgariter Amleit nuncupatur, dispendia, quod absit, incidere contingeret, hanc ipsam proscriptionem, vel rerum, ut peractum est, occupationem vi regia tollimus.

Anleite est petitoris, cui lis adjudicata est, in bona certa debitoris autoritate judiciali facta inductio. Vide Haltausii Gloss. Germ. col. 35. In Speculo Saxonico est Inwisung, lib. 3. cap. 82. § 2. Inde dicebatur Anleiter, Inductor in possessionem, a petitore electus, a judice datus. Vide eundem Haltaus. col. 36. Chart. Rudolphi R. G. ann. 1288 :

Qua sententia sic rationabiliter et legitime lata, et pro ipso episcopo obtenta, idem episcopus in possessionem prædictorum bonorum remitti et induci postulavit, et strenuum virum burggravium de Starckenberg sibi a nobis pro Inductore petiit deputari... Ipsi igitur burggravio præsenti dicto damus firmiter in mandatis, quatenus præd. episcopum in dictorum bonorum possessionem auctoritate regia, vice et nomine nostro inducere nullatenus prætermittat. Anlait

dicebatur etiam Inductio in bona publice damnati vel ab Imperio banniti. Vide in Guden. cod. Dipl. tom. 2. pag. 1338. chartam Germanicam ann. 1466.