« Ammentare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 228c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AMMENTAREAMMENTARE, ut Amentare, apud Lucanum, Jacula vibrare, ab Amentum, lorum quo
hasta longius jacitur. Carmen Gilonis Paris. de Expedit. Hierosol. inter Anecd. Marten.
tom. 2. col. 242 :
Cumque super murum turrim Dux haberet,Quæ munita parum castro vicinius hæret,Incumbebat ei sævissima turba, resumtisViribus, Ammentant Arabes de culmine montis.

