« »
 
[]« Amparator » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 232b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AMPARATOR
AMPARATOR, Intercessor, Practicis nostris Opposant, qui met empêchement ; ab Hisp. Amparar, Impedire, obstare. Placitum ann. 1158. inter Probat. tom. 2. Hist. Occit. col. 569 :
Et dominus comes debet garire supradictum usaticum affectatoribus prædictis de omnibus Amparatoribus juste.
Charta ann. 1210. ex [] Chartul. Lezat. :
Convenit facere bonam et firmam atque legitimam guirentiam de omnibus Amparatoribus ex parte dominationis prædicto Bernardo et omni ejus progeniei.
Vide infra Emparator.