« »
 
[]« Anamelatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 238c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANAMELATUS
ANAMELATUS, Ornatus encausto, vermiculatus, Gall. Emaillé, Angl. Enamelled. Instrum. anni 1429. apud Rymerum tom. 10. pag. 433 :
Tria coleria aurea, quorum duo sunt Anamelata cum albo.
Apud Lyndwood. in Provinciali pag. 123. edit. 1679. memorantur
Cultelli Anemalati et deaurati ad modum gladiorum dependentes
, quorum usu Clerici prohibentur.