« Ancile » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 242b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANCILE
ANCILE,
Scutum quadrum, in Glossario Aniciensi MS. annorum circiter 700. Ancile vel
Ansile, scuti bucula intus, quæ ab intus tenetur, in Gloss. Isid. At lib. 18. Orig. cap. 12. Ancile vocat
scutum breve et rotundum, illudque dictum ait ab Ancisione, quod sit ab omni parte veluti ancisum et rotundum ; ac tandem illud refert ex Ovidio Fast. 3. 376 :
Vocem Latinis notam hinc amandassem, si Glossatorum nostrorum una fuisset interpretatio. Non memorabo fabulam de ancilibus e cœlo lapsis : hanc, si cupis, videre potes apud Dionysium Halicarn. Ovidium, etc.Idque Ancile vocat, quod ab omni parte recisum,Quaque notes oculis, angulus omnis abest.
L. , 1883–1887.
◊
1. Antiæ. 2. Anser. .