1. ANGARIARE, ἀγγαρεύειν, Compellere, vel injuste regere, Ugutioni. Glossæ Isidori : Angario, cogo. Hac notione utitur Interpres Matth. cap. 5. S. Augustinus Epist. 158 :

Cum ab eorum hominum necessitatibus vaco, qui me sic Angariant, ut eos nullo modo liceat evitare, nec contemnere oporteat.

Auctor libri de Disciplina scholarium, qui falso Boëtio adscribitur, cap. 6 :

Expeditis his, quæ ad scholaris eruditionem digesta sunt, dilucidandi moderatione observata, nec Angariare lectorem sermonis brevitate curamus, nec dilectione confundere.

Petrus Chrysolog. serm. 38 :

Angariare hominem suis actibus occupatum.

Paulus Warnefrid. lib. 3. de Gestis Langob. cap. 6 :

Nemo aliquem injuste Angariabat, nemo vexabat.

Vita S. Fursei Confess. n. 16 :

Et ad eum inquirendum tres sibi sagaces viros Angariavit.

Ingulphus pag 895 :

Clericos Pegelandenses Angariabant et perangariabant.

Forte scripsit parangariabant, spectavitque Parangarios, de quibus suo loco : utitur præterea Thwroczius in Petro Rege Hungar. cap. 35. et in Maria, in Præfat. Retinendum perangariabant in citato Ingulphi loco, neque corrigendum parangariabant, ut suspicatus est D. Cangius ; vox enim perangarii non minus in usu fuit, quam vox parangarii : cujus ne unum quidem exemplum refertur suo loco, ad quem hic remittit Vir Cl. sed nos ibi, Deo dante, perangariarum exempla referremus.