« Annatus » (par L. , 1883–1887), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 257b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANNATUS1
ANNATUS. ANATRIS. .
Mediocribus vero non minora dispensans, persuadebat nequaquam sibi ceu prælatæ et matri solummodo honoris reverentiam exhibere ; verum etiam suis Annatis in omnibus obtemperarent.
δαϰτυλοφόρος, συμποδιαστὴς, Annulatus, compeditus, apud Janum in Supplemento Antiquarii. Vide Forcell. Lexic. in voce Anulatus. Anatus effici potuit ex anus, quod antiquiores dicebant pro anulus. Plaut. Menæchm. act. 1. sc. 1. v. 9 :
Ubi nihil mutandum esse evincit Glossa Lat. Græc. : Anus, δαϰτύλιος, ὁ τῆς ἕδρας.Tum compenditi Anum lima proterunt.