« »
 
[]« Annoalis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 259a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANNOALIS
ANNOALIS, pro Novemdialis, Gall. Neuvaine, sumi videtur in Testamento Beatricis de Alboreya ann. 1367. apud Marten. tom. 1. Anecdot. col. 1522. C :
Item quatuor Capellani... et ibidem morari et manere quousque facta fuerit Annoalis nostra, die nona post obitum nostrum, prout in talibus exequiis est fieri consuetum : qui celebrent cotidie pro anima nostra, et habeant victum super nos cotidie ; et in fine dictæ novenæ factæ et completæ, dentur cuilibet quatuor floreni auri, etc.
Vide Annuale.