« »
 
[]« Anomalus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 292c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANOMALUS
ANOMALUS, vox Græcæ originis. Gloss. Gr. Lat. ἀνώμαλος, inæqualis, iniquus. Glossar. Lat. Ital. MS. Anomalus, senza leze. At vero idem quod Innominatus, sine nomine, esse videtur, in Charta pro universit. Grambodii ann. 1442. ex schedis Pr. de Mazaugues :
Omnesque actiones et rationes reales, personales, mixtas, utiles et directas, reique persecutorias, naturales, prætorias, civiles, possessorias et Anomalas.