« »
 
[]« Antedivinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 295a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ANTEDIVINUS
ANTEDIVINUS, Gentilis, profanus. Petrus Noviom. Canonicus ann. circiter 1120. Epist. ad Eustachium Abb. S. Eligii apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 667 :
Abbas timens notam cupiditatis, sciensque cupiditatem non solum a Divinis, verum etiam ab Antedivinis esse detestatem, et omnino malorum radicem esse nuncupatam, cohortationi eorum non acquievit.
Minus barbare legeretur Antidivinus voce hibrida ab ἀντί, et Divinus, Oppositus divino.