APLANES, Firmamentum : ex Græco ἀπλανής, i. non erraticus. Macrobius lib. 1. de Somnio Scipionis :

Prima illa stellifera sphæra, quæ proprio nomine dicitur cœlum, Aplanes apud Græcos vocatur, continens et arcens cæteras.

Joan. de Janua :

Aplanos, vel Aplane, vel Aplanes, id est, firmamentum, quasi sine errore, quia semper movetur in eodem loco, et acuitur in fine.

Dungalus Reclusus de Solis Eclipsi ad Carolum Magnum :

De novem circulis, qui Aplanem illum ambiunt, hoc est maximam sphæram, in qua 12. signa videntur infixa, et cui subjectæ 7. aliæ sphæræ, etc.

Infra :

Maximæ sphæræ 12. signa continenti, quæ Aplanes vocatur.

Rursum :

Mundani ergo anni finis est, cum stellæ omnes, omniaque sidera, quæ Aplanes habet, a certo loco ad eundem locum ita remeaverint, etc.

Radbodus Episcop. Carm. in S. Suibertum Episcopum :

Nonne tuas modulis oblectat dulcibus aures

  Orbibus Aplanes obvius empyreis ?

Vide Joan. Sarisber. lib. 2. Policrat. cap. 16.