1. APOLOGIA, Excusatio, Ugutioni. Gloss. veteres : Apologia, vel Apologesis, Excusatio : hinc Apologeticus sermo, Excusativus. Eadem fere Papias et Joannes de Janua. Gloss. Gr. Lat. Ἀπολογία, Excusatio, purgatio, satisfactio, ἀπολογοῦμαι, Excuso me. Porro Apologias vocant excusationes et purgationes, quibus Sacerdotes, sacra facturi, excusant se, quod indigni ad tam veneranda et tremenda mysteria accedant, quarum formulæ complures habentur in libro Sacramentorum Gregorii M. pag. 242. edit. Menardi : harum loco Confessio, seu Confiteor, dicitur. In Missali Gothico pag. 338. Apologia Sacerdotis :

Ante tuæ immensitatis conspectum, etc.

Missa Romana, edita ab Illyrico :

Quomodo Sacerdos Apologetica celebrare debeat, antequam ad Missarum celebrationem accedere debeat, etc.

Vide Menardum ad Sacrament. Gregorianum pag. 242. et Cardin. Bona lib. 2. Rer. Liturg. cap. 1. n. 1.

2. APOLOGIA, Occasio. Bernerus Abb. in Translatione S. Hunegundis inter Acta SS. Benedict. sæc 5. pag. 223 :

Cæterum omnipotens Deus volens suæ sponsæ honorare membra, occulta dispositionis suæ prærogativa differri fecit mutationem ossium felicium diem usque in tertium, hujus Apologiæ, id est, Occasionis eventu ; Episcopus quippe, etc.