APORIARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Aporiare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 317a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APORIARE

APORIARE, Ad paupertatem, angustiam, ἀπορίαν, reducere, ita ut qui in hoc statu fuerit, nesciat, quo se vertat. Laurentius

Novariensis Episcop. homil. 1 :

Mens perdita obstupescit, spes depravata liquescit, omnisque futurorum intentio Aporiata torpescit, dum unusquisque perpendit, etc.

Rigordus :

De eadem medietate donabunt illis, qui per tallias Aporiati sunt.

Chron. Reichesperg. ann. 1111 :

Ad dehonestandam vel Aporiandam Ecclesiam.

Tho. Walsinghamus in Ricardo II :

Permisit suos spoliare patriam, Aporiare vulgus.

Infra :

De subtantia rerum pretiosarum amissarum, sive pecunias, qua pauperes Aporiati sunt.

Matth. Paris :

Et ad Judæos Aporiandos destinabantur.

Sed hæc obvia. Vide Ordericum Vital. lib. 12. pag. 892. Vitam S. Geraldi Abbatis n. 9. etc. Alia notione occurrit in Charta Edgari Reg. Angl. pro reformat. Monast. apud Seldenum ad Eadmerum :

In civitate degentes, in refectorio pompaticas lascivasque sæcularium delicias, ut melancoliam, Aporiantes, licitis caritativi utantur cibariis.

Ubi Aporiare est vitare. Glossæ MSS. : Aporio, affligo, hinc Aporia, paupertas.

Aporiari vero neutrum, Angi, hærere, dubitare, ex Græco ἀπορεῖν. Papias : Aporiari, tribulari, conviciari, vel quasi pauper abjici : nam Aporos Græce pauper. Activi verbi a neutro differentiam notat vetus Grammaticus apud Spelmannum :

Aporio, si sit activum, tanta notabit,
Indicat et aperit, depauperat atque revelat.
Cum neutrum, signat tunc anxior atque laboro.
In sensu et tali deponens vult reperiri.

Ugutio : Aporiare, Laborare, vel laborando sudare, anxiari, et tunc est neutrum. Interdum passive sumitur pro depauperari et pauperem facere. Epist. Gelasii PP. ad Rusticum Episcop. Lugdun. tom. 5. Spicilegii Acheriani :

Licet Aporiantes et angustiati, confidimus in eum, qui dabit cum tentatione proventum. Aporiamur,

pro Hærentes sumus, et anxiamur, usurpavit etiam S. Pauli Interpres 2. ad Corinth. 4. 8. Vide Amalarii Episcopi Epist. 6. tom. 7. Spicilegii Acheriani, et Laurentium Mellifluum in Orat. de Chananæa pag. 35.