« Apostropha » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 321a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APOSTROPHAAPOSTROPHA,
absentem, sive etiam res
inanimatas convertimus. Hinc
Pars circuli dextra et ad summam litteram apposita. Papias MS. Est elisæ vocalis nota quam Græci ἀπόστροφον appellant ; unde Isid. Orig. lib. 1. cap. 19. 18, 8. Apostrophos legit rectius, quam Apostropha, quæ Latinis figura Rhetorices est, qua sermonem ad aliquem sive præsentem sive
absentem, sive etiam res
inanimatas convertimus. Hinc
