« »
 
[]« 2 apparenter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 323c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPARENTER2
2. APPARENTER, per visum a Deo profectum. Vita prior B. Lidwinæ Virg. tom. 2. Aprilis pag. 302. C :
Cont git ergo post hæc quod felix Lydewigis virgo Apparenter visitavit virginem languentem, dando ei remedium ar is medicinæ, et veraciter curata surrexit sana, ambulans, comedens, et opera sanarum virginum exercens.