« »
 
[]« 1 apparitio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 324a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPARITIO1
1. APPARITIO, pro Apparitoribus ipsis, non semel in Codice Theod. Glossæ Græc. Lat. τάξις ἄρχοντος, Officium, Apparitio. Male edit. Apparatio. Coronatus Notarius in Actis S. Zenonis Episcopi Veronensis :
Ut hoc Rex Gallienus audivit, missis Apparitionibus ad perquirendum sanctum virum cœpit solicite demandare.
Vide Collat. III. Carthagin. cap. 29. Maximum Taurin. in Homil. in Vigiliis Natalis Domini, et Ammianum Lib. 18. et 19. pag. 123. 144. 1. Edit. []
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Apparitionis Princeps, Princeps seu primus apparitorum. Vide Princeps officii, post vocem Princeps.