« »
 
[]« Appensate » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 327b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPENSATE
APPENSATE, Consulto, dedita opera, Italis Appensato, Nostris De guet à pens, vel ut alii scribunt, De guet appens, ab antiquato verbo Appenser, Deliberare. Chron. Parmense ad ann. 1271. apud Murator. tom. 9. col. 785 :
Et quum propterea essent in Ecclesia civitatis ejusdem, Comes de Monte-forte, qui erat Vicarius in tota Thuscia pro domino Rege Carolo, armala manu et Appensate, tempore quo Christi corpus levabatur, interfecit filium Henrici quondam Regis.
Apud Goclenium in Lexico Philos. Appensate exponitur per Accurate, justo examine, Gall. Avec poids et mesure.