APPLARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Applare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 328b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPLARE

APPLARE, Cochlear, Isidoro in Glossis. Auson. Ep. 20 :

Jam patinas implebo meas, ut parcior ille
Majorum mensis Applaria succus inundet.

◊ In Gloss. sancti Germani, Appia, εἶδος σϰεύους, ὡς Παϰούϐιος. Videtur legendum, Applar : nam ut cochlear et cochleare dicitur, ita et Applar et Applare. Papias : Amplare, ris, cloca, signum, campana, ubi leg. applare, MSS. codices habent Amplare. quo vocabulo campanam vocat, quod Applaris formam referat. Salmasius ad Pollionem vas fuisse existimat ovis hapalis, deinde aliis quibuslibet obsoniis capiendis aptum, indeque dictum.

Ovorum hapalorum

meminit Marcellus Empiricus. Vide Forcell. Lexic. in voce Apalare.

Appellarea, Appellaria, idem quod Applare. Paulus PP. Epist. 15. in Cod. Carolino :

Pro veræ benedictionis causa, direximus vobis Apallaream unam, spatham ligatam in gemmis, cum baltheo suo.

Anastasius in Sergio PP. pag. 61 :

Hic posuit in absida Basilicæ suprascriptæ, super sedem Appallaream (al. apellariam) argenteam pens. sing. libras 120.

Id est, operuit sedem operimento ex laminis argenteis, in figuram et formam applaris seu cochleæ.