« 1 apponere » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 329c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPONERE1
1. APPONERE, Pignori dare, penes aliquem deponere rem pro debiti securitate. Gloss. Lat. Græc.
MS.
παρατίθημι, Appono, depono, commendo, mando. Gregorius M. lib. 1. Epist. 42 :
Quia omnes res suas, quas in Sicilia habuit, vel venundedit, vel Apposuit.Ibid.
Suppositorium aliquod argenteum pro uno solido dicitur esse Appositum. Guillelm. Neubrigensis lib. 1. cap. 2. de Roberto Duce Normanniæ :
Accepta a fratre Guillelmo summa non modica, Normanniam illi Apposuit.Hinc Germ. Versetzen.