« »
 
[]« Aquæmolum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 344b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AQUAEMOLUM
AQUÆMOLUM, Aquæmolus et Aquæmollus, Eadem notione. Chron. Farfens. apud Murat. tom. 2. part. 2. col. 533 :
Ubi dicitur Caicla, in quo sunt Aquæmola.
Ibidem col. 544 :
Item pro solidis xx. concessit ad aquam calidam juxta Bobariam, et in Granica, excepto horto secus Aquæmolos.
Ibidem col. 563 :
In Pantanula et in Sangriniano, et Casarina et super Albucianum cum Aquæmollis.
Vide Aquimola.