« »
 
[]« 2 aquitare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 348c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AQUITARE2
2. AQUITARE, Quietum reddere, immunem facere. Interdum Solvere, dimittere. Charta Willelmi Ducis Aquitan. pro Angeriaco inter Instrum. tom. 2. novæ Gall. Christ. col. 470 :
Aquitavi enim ibidem burgum S. Johannis de Esnenda de exercitu et talliata, atque omni mala consuetudine.
Charta ann. 1194. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 658 :
Prædictis fratribus penitus Aquitavit et donavit.
Chartul. S. Crucis Kemperl. :
Aquitaverunt in perpetuum : hanc Aquitationem, etc.
Chartul. S. Vincentii Cenom. fol. 127 :
Illi siquidem plegii post decessum prædicti villani, dixerunt Maheut uxori suæ, quod eos erga Judæos Aquitaret.
Vide Quietus.