« »
 
[]« Archimareschalcus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 367c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARCHIMARESCHALCUS
ARCHIMARESCHALCUS, vel Archimarschalcus ut supra habetur in Archicamerarius, Princeps equisonum, cui cura incumbit equorum Imperatoris Germaniæ, Gall. Grand Ecuyer. Hujus munere fungitur in aula Germanorum Imperatorum Dux Saxoniæ, qui in officii symbolum avenam defert in convivium fieri solitum post solemnem Imperatoris inaugurationem, uti narratur in libello de electione Maximiliani II. ann. 1562. Vide Comes stabuli et Marescallus. Aurea Bulla cap. 27 :
Dux Saxoniæ officium suum agat hoc modo : Ponetur enim ante edificium Sessionis Imperialis vel regie acervus avenæ tantæ altitudinis, quod pertingat usque ad pectus [] vel antelam equi super quo sedebit ipse dux, et habebit in manu baculum argenteum et mensuram argenteam,.... primo mensuram eandem de avena plenam accipiet, et famulo primitus venienti ministrabit eandem ; quo facto figendo baculum in avenam recedet et Vicemarescal. ejus, puta N. de Pappenhein accedat, vel eo absente Marescallus curiæ ulterius avenam ipsam distribuet.
Officia archiprincipum ad Imperium spectabant quare si Gallice dicere velis, potius Connétable (comes stabuli) appellandus est Archimarischalcus.