« 1 aria » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 383c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARIA1
1. ARIA, pro Area. Ager, aut locus qui nec colitur, nec aratur. Diploma Childerici
Regis Franc. apud Marten. tom. 2. Ampliss. Collect. col. 9 :
Contradidit cum omnibus suis appenditiis, in qua sunt molendini duo sub uno tecto, cum Aria, super fluvium Suppia.Chron. Monast. Novaliciensis apud Murat. tom. 2. part. 2. col. 750 :
Salines in Viu in pago Arelatense quem de Godane parente nostra ad nos pervenerunt, et illa portione siagriæ, quem de ipsa conquisivimus, una cum Arias et campos, vineis et olivetis, etc.Chartul. Matiscon. fol. 220. v° :
Bernardus Blancus verpivit dictæ Ecclesiæ jus Ariæ, quod vulgo solagium vocant.Vide Area.
Si quis domum vel ariam cujuscumque cremaverit.(Penitenciel, B. N. l. 13246, f. 289.)