« »
 
[]« Ariomanitæ » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 385a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARIOMANITAE
ARIOMANITÆ, Arriani, sic dicti quod Arrii μανίᾳ sive furore correpti essent. Vita S. Antonii tom. 2. Januarii pag. 135 :
Nam cum venissent quidam Ariomanitæ, reperta eorum post examinationem infidelissima secta, effugavit eos de monte ; dicens multo serpentibus deteriores horum esse sermones.