« »
 
[]« Armorica » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 396a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARMORICA
ARMORICA, Juxta mare. Prosper Sanctacrucius lib. 2. de civil. Galliæ dissentionibus apud Marten. tom. 5. Ampliss. Collect. col. 1446 :
Hoc a plerisque sagacibus præviso, in Nannetensi civitate, in qua hæc nunc scribimus, mense Octobri mdlxiii. quam antiqui Armoricam (hæc vox illorum lingua Juxta mare sonat) dicebant.
Armoricis Ar, juxta, ad, super significat, et More, Mare. Cæsar lib. 7. de Bello Gall :
Callorum civitates, quæ Oceanum attingunt, veterum consuetudine Armoricæ appellantur.
Vide Menagii Dictionarium Etymol. Gallic.
P. Carpentier, 1766.
Verum eodem nomine, prævalente usu, provincias, etiam longe a mari dissitas, appellatas fuisse monet et probat Vir Cl. Dubos lib. 1. Hist. crit. monarch. Franc. cap. 8. quem consule.