« Arnisium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 397b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARNISIUM
ARNISIUM, Arnixium. Ogerius Panis Annal. Genuens. lib. 4. ad ann. 1213. apud
Murator. tom. 6. col. 405 :
Exercitum totum fugaverunt, tendas quoque, papiniones et Arnisium habuerunt.Ibidem :
Boves, carros, carrocios, tendas, papiniones, mulas et Arnixium totum retinuerunt, et habuerunt valorem ultra librarum quadraginta millia Papiensium.Quibus in locis non solum equorum ornatus, Gall. Harnois, sed impedimenta quævis et sarcinæ debent intelligi. Vide Arnexium.
P. , 1766.
◊ Supellex quævis cum
ecclesiastica, tum domestica. Stat. Placent. fol. 117. r° : Ab inde supra possit facere pignerari vel derobari aliquem ejus debitorem in prædictis vestibus, lectis et Arnisiis et supellectilibus necessariis et oportunis.Chron. Placent. ad ann. 1387. apud Murator. tom. 16. Script. Ital. col. 548 :
Et erat mirabiliter fulcitus in domo sua Arnisiorum, et habebat in dicta domo sua unam capellam cum altare mirabiliter ornatam et paratam.