« »
 
[]« 2 artare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 410a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARTARE2
2. ARTARE, Obligare, cogere, astringere.
Dominus Rex Artaret se ad faciendum ea, quæ facere non tenetur
, apud Rymerum tom. 2. pag. 69. Passim occurrit ; verum non ita dissimilis est notio verbi Arctare, ut locis referendis immoremur. Vide Lappenbergium in Glossar. Orig. Hanseat. hac voce.