« Arum » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 415a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ARUM
ARUM, apud Occitanos, Territorium, forte pro Arvum. Tabular. Ecclesiæ
Cadurcensis :
Breve divisionale, in ipso Aro, de ipsa villa quæ dicitur Roca.Infra :
Cedo vobis vinea mea, quæ est in Aro de Cassanoles.Tabularium Conchense in Ruthenis Ch. 9 :
Et alia condamina, quæ est in Aro Sagni : similiter in ipso aice, in villa Planiolas, casa dominicaria.Ch. 11 :
Vel quantumcunque in ipso Aro visus sum habere.Infra :
Similiter in pago Arvernico, in Aro quæ vocatur Rocolas.Sic non semel feminini generis ibidem vox effertur. Ch. 35 :
Et ipsa res in pago Rotinico, in ministerio condadense, in Aro de Garzaguas, etc.Ch. 127 :
In Vicaria Serniacense, in Aro, quæ vocatur, etc.Vide Arva.