« »
 
[]« Asciola » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 419b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASCIOLA
ASCIOLA, Minor ascia, parva securis. Vita S. Wiboradæ Virg. et Mart. tom. 1. Maii p. 290. D :
Libratis Asciolis tria capiti vulnera sanctæ Virgini et Martyri infligunt, et seminecem relinquentes discesserunt.
Hinc corrigendus Actorum SS. Benedict. sæc. 5. pag. 55. locus, ubi Ascibolis pro Asciolis male scriptum legitur. Vide Asciculus 1.