« »
 
[]« 1 assecuratus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 430a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASSECURATUS1
1. ASSECURATUS, Certo convictus. Vita B. Lidwinæ Virg. tom. 2. April. pag. 289 :
Nec multo post accusantibus quibusdam, quasi proditionis civitatis rei Assecurati essent, ita quod timerent a Duce Capitali sententia se plectendos, dixerunt, etc.