ASSIDUARE 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 assiduare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 435b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASSIDUARE1

1. ASSIDUARE, de eo, qui assiduus est in re aliqua, apud vet. Interpretem Eccles. cap. 30. v. 1. et Petrum Blesensem Epist. 31. Vita S. Emani n. 8 :

Post hæc cum in ipsa civitate orationibus et vigiliis Assiduaretur, etc.

Vita S. Augustini Cantuar. n. 19. Maii tom. 6 :

Jejunia, vigilias, orationes, eleemosynas, cum castimonia et omni sanctimonia Assiduabant.

P. Carpentier, 1766.

◊ Chron. Ademari ad ann. 892. tom. 8. Collect. Histor. Franc. pag. 232 :

Dum regalem aulam Assiduaret, veneno necatus, etc.

Hoc est, assidue frequentaret. Gemma Gemmar. :

Assiduare, frequenter aliquid facere.

Melberi Vocabul. :

Assiduat ei flagellum, etc.

Vide vulgat. Ecclesiast. interpret. loco supra laudato.