« 2 asteriscus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 445b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ASTERISCUS2
2. ASTERISCUS, Græce ἀστερίσϰος, ex auro vel ex alio metallo
stellula quæ in Ecclesia Græca ponitur super patenam, ad sacra dona tegenda, cum pusilla
cruce in vertice, ut velum, quo patena cooperitur, sustentetur, ne Eucharisticum panem in
patena positum tangat. Denotari autem hac cæremonia volunt stellam felicis ominis quæ
Magos ad Dominum nostrum deduxit, superstetitque ubi ille erat ; unde Sacerdos hanc
stellam patenæ imponens, ait :
Et veniens stella astitit super ubi erat positus.Dominic. Macer in Hierolex. et Hofmann. in Lexico. Vide Glossar. med. Græcit. voce Ἀστήρ. Asterisci formam exhibet Goarus ad Euchologium, pag. 117.