« »
 
[]« Atournare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 453a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ATOURNARE
ATOURNARE, Rem in alterius dominium transferre. Chron. Britan. ad ann. 1236. tom. 1. Probat. Hist. Brit. col. 111 :
Eodem tempore data et Atournata fuit Penthevria, excepto Jugonio, Hugoni filio comitis de Marchia, cum filia Petri comitis totius Britanniæ. Atourner
autem Vertere, Gall. Tourner, sonat, in Charta Auberti abb. Castricii ann. 1247. ex Chartul. Campan. fol. 343. col. 1 :
Et cele disoit autre vilonnie, qui Atourt à honte de cors, elle paieroit iij. solz.
Vide in Atturnatus.