ATTANALIARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Attanaliare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 455c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ATTANALIARE

ATTANALIARE, Candenti forcipe lacerare, Ital. Tanagliare, Gall. Tenailler. Stat. ant. Florent. lib. 3. cap. 61. ex Cod. reg. 4621 :

Quicumque præsumpserit in civitate, comitatu vel districtu Florentiæ... facere aliquam invitatam seu congregationem gentium,.... pro violatione vel subversione pacifici status populi,... debeat ultoribus ferris seu tanaliis in ejus corpore lacerari seu Attanaliari, vulgariter intellecto vocabulo.

Vide Tanegliare.

P. Carpentier, 1766.

Attenaliare, Eadem notione. Chron. Bergom. ad ann. 1399. apud Murator. tom. 16. Script. Ital. col. 915 :

Johannes de Medolaco malefactor ductus fuit super uno plaustro et Attenaliatus fuit ad furchas.

Vide infra Attenajare.