« »
 
[]« Attinere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 458c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ATTINERE
ATTINERE. Cæsarius Heisterb. lib. 6. cap. 5 :
In Parœcia S. Pauli, quæ Attinet Ecclesiæ S. Andreæ, etc.
id est, quæ proxima est ; quomodo Attenir usurpamus. Q. Curtius lib. 6. cap. 2 :
Scythæ, qui in Europa sunt.... ad Tanaim.... Attinent.
P. Carpentier, 1766.
Atoucher, eod. sensu, dixerunt olim nostri. Chartul. episc. Paris. fol. 120 :
Vecy l'escrit dou fief mons. l'esvesque de Paris, de ce que mons. Johan Baudoin chevalier tient en hommage. C'est asavoir son hebergement, qui est Atouchant au monstier S. Pere de Breteigni.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Attinere, etc.
Pertinet ad propinquos, ut iste mihi Attinet tali gradu
. Balbus in Catholico. Vide Attinentes et Attinentia. Johannis Andreæ Declar. Arbor. Consang. § 4 :
Si vis scire quoto gradu affinitatis Attinet tibi illa mulier, etc.