« »
 
[]« 1 auctionarii » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 465c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUCTIONARII1
1. AUCTIONARII. Gloss. Lat. MS. Regium Cod. 1013 : Auctio, publica venditio. Auctionarius, qui emit. Gloss. Isid. : Auctionarius, qui pluris emit. Ugutio et Joannes de Janua : Auctionarius, mercator, qui res suas auget, et proprie dicitur ille, qui hic vel illic res parvas et veteres, et tritas, et ruptas emit, ut postea carius vendat. Gloss. Lat. MS. Thuanum : Auctionarius, Regratiers. Gloss. Græc. Lat. πρατής, venditor, auctor. Britannicus ad Sat. 7. Juvenalis observat, auctionem dici ipsam venditionem, quæ publice fit, ab augendo, quod rerum pretia augeantur ab emptoribus, seu venditoribus.
Auctionarii publici
. Gregorius Magn. lib. 1. Epist. 42 :
Priusquam labores suos vænundare valeant compelluntur tributa persolvere, quæ dum de suo unde dare non habent, ab Auctionariis publicis mutuo accipiunt, et gravia commoda pro eodem beneficio accipiunt.
Charta Ludovici Pii Imperat. in Tabulario Monast. S. Mauri Fossat. pag. 8. inscribitur,
omnibus Episcopis, Abbatibus, Ducibus, Comitibus, Vicariis, Centenariis, Telonariis, Auctionariis, vel omnibus rem publicam administrantibus
.