« »
 
[]« 1 auctorabilis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 466b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUCTORABILIS1
1. AUCTORABILIS, Fide dignus. Miracula S. Godehardi Episc. tom. 1. Maii pag. 526 :
Nam fuere in civitate nostra tunc temporis quidam viri Auctorabiles de Corbeia, ipsius mulieris comprovinciales, qui eam cognoverunt, et verissime eam mutam filiumque ejus lumine privatum longo tempore fuisse nuntiaverunt.
Eadem vox pluries repetitur ibidem. Monachi Patavini Chron. lib. 3. ad ann. 1260. apud. Murat. tom. 8. col. 713 :
Maxime cum iste modus pœnitentiæ inauditus non fuisset a Summo Pontifice institutus... nec ab alicujus prædicatoris vel Auctorabilis personæ industria vel facundia persuasus.