« »
 
[]« 2 auctoritabilis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 467b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUCTORITABILIS2
2. AUCTORITABILIS, Solemnis, ratus, firmus. Charta anni 1107. apud Lobinel. tom. 2. Hist. Britan. col. 266 :
Et ut hoc Auctoritabile esset, prædictus filius meus et ego .... ego Alanus Britanniæ Comes... super altare manu propria confirmavimus.