« »
 
[]« Audaciter » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 468b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUDACITER
AUDACITER, pro Audacter. Glossæ MSS. ad Canones Concilior. Audacter, Audaciter. Velius Longus :
Audacter Latinum est, sed Audaciter melius, etc.
Contra Quintilianus lib. 1. cap. 10 :
Inhærent tamen quidam molestissima diligentiæ perversitate, ut Audaciter potius dicant, quam Audacter, licet omnes Oratores aliud sequantur.
Augustinus in Grammatica :
Quæ in i desinunt, in ter syllabam mittunt adverbia, ut agili, nobili, audaci, difficili ; agiliter, nobiliter, Audaciter, difficiliter
. Occurrit in Codice Epistolar. S. Bonifacii Archiepisc. Mogunt. Epist. 97. Utuntur etiam aliqui e Latinis. Conf. Forcellin. Lexic.
P. Carpentier, 1766.
Audessement, eadem notione, in Ordinat. ann. 1330. tom. 2. Ordinat. reg. Franc. pag. 57 :
Et pour ce que aucuns de celles et malicieus gens, pour leur malvaise cauthele, en tout se sont efforcés à priver et corrompre nosdites ordonnances.... si Audessement, au dommage de nous et de nostre peuple, etc.