«
4 auditor » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 470c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUDITOR2
4. AUDITOR, Qui instrumenti confectioni, aut chartæ lectioni testis adest. Charta Almodis
Comitissæ Marchiæ, in Tabulario Hospital. Montismorilionis in Pictonibus :
Hoc
donum concesserunt filii ejus... Auditores hujus concessionis sunt Petrus, etc.
Charta Theobaldi
Chabot eodem Tabul. :
Quando Comitissa et Boso hoc
concesserunt, Audivit Aubertus de Choec ; et quando concessit Adelbertus Comes, Audivit
Willelmus Bernart.
Alia apud Hier. Blancam in Comment. Rer. Aragon. pag. 791 :
Testes sunt hujus rei visores et Auditores, etc.
Alia apud Doubletum pag.
492 :
Hoc viderunt et Audierunt isti, etc.
Auditor Cameræ Papæ,
qui audit negotia super thesauro Papæ, et super his, quæ ad Cameram Papæ
pertinent
, in eodem Breviloquo.
Auditor Contradictoriarum,
in Curia Papæ, qui audit impetrantes rescripta ad lites, vel aliter ad jus
commune pertinentes gratias
. Ita idem Breviloq. Vide Ceremoniale Rom. lib. 3. pag.
318. 319. 322. 327. Octavianum Vestrium de Romanæ aulæ judiciis lib. 1. pag. 8. lib. 2.
pag. 15. et 26. ubi plura de Auditoribus Curiæ Romanæ.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Auditor Rotæ, Judex in Curia Romana, Gall.
Auditeur de Rote. Est autem
Rota
Tribunal ex duodecim insignioribus Prælatis, 3. scilicet Romanis, 1. Tusco, 1.
Mediolanensi, 1. Bononiensi, 1. Ferrariensi, 1. Veneto, 1. Germano. 1. Gallo et 2.
Hispanis compositum. Quisque eorum quatuor habet Notarios. De singulis ditionis Ecclesiæ
Romanæ causis sive beneficialibus sive civilibus cognoscunt, si ad eos per appellationem
deferantur, atque etiam ante appellationem de iis, quæ summam excedunt 500. nummorum.
Altero nomine dicuntur Capellani Papæ, quod iis sacri Palatii judicibus successerint, qui
jus dicebant in Capella Pontificia. Alexander VII. vestes et cingulum in pileo coloris
violacei concessit, eosque Subdiaconos Apostolicos declaravit.
Auditores rotæ
appellari censent plerique, quod alternis vicibus quasi
rotatim suo fungantur
munere, vel quod præcipua Christiani orbis negotia apud illos versentur et agitentur. A
Rota Porphyretica dictos putat Cangius noster. Vide in
Rota.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Auditor Sacri Palatii, apud Ludewig. Reliq. MSS. tom. 6. pag. 126. in Diario belli
Hussitici.