« »
 
AURORA 1, AURORA 2.
[]« 1 aurora » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 490a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AURORA1
1. AURORA, Certa officii Muz-Arabici pars, ad Auroram dicenda, ut Vesperæ ad Vesperam. Ordo officii Gothici tom. 3. Collect. Concil. Hispan. pag. 293 :
Officium istud Muz - Arabicum superat Romanum una precum specie quæ dicitur Aurora.
[]« 2 aurora » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 490a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AURORA2
2. AURORA. Sic librum inscripsit Petrus de Riga, magister Anglicus, ecclesiæ Remensis clericus, qui florebat ann. 1170. de quo ipse in proœmio ita loquitur :
Sicut enim aurora terminum nocti imponit, principiumque diei adesse testatur, sic et libellus iste tenebras umbrarum et veteris Legis obscuritates discutiens, veritatis fulgore et allegoriarum scintillis micantibus totus refulgeat, etc.
Ejusdem libri mentio fit in Ch. fundat. Vallis - bonæ ord. Cisterc. ann. 1242. inter Instr. tom. 6. Gall. Christ. col. 488.