« 2 aurugo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 490b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AURUGO2
2. AURUGO, Robigo, Segetum morbus, quo spicæ fiunt marcidæ, et in fœtidum pulverem grana
convertuntur, Gall. Niele. Compositam hanc vocem arbitror ex aura et
ærugo : nam auræ seu aeris vitio contrahunt segetes æruginem. Festa quotannis
agebant veteres, quæ Robigalia vel Rubigalia vocabant ad avertendam
robiginem vel rubiginem. Robigum etiam colebant agricolæ non ut prodesset, sed ne
segetibus noceret rubigine. Vide Ovidium Fast. IV. Non segetes tantum corrumpit aurugo,
sed etiam arbores. Amos 4. 9 :
Percussi vos in vento urente, et in Aurugine multitudinem hortorum vestrorum et vinearum vestrarum.Rubiginem cœleste frugum vinearumque malum vocat Plinius 18. 17. Varro de Re rustica n. 1 :
Robigo, propitio Robigo, frumenta atque arbores non corrumpit.