« »
 
[]« 2 ausus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 493a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AUSUS2
2. AUSUS, Audax, temerarius, Gall. Temeraire, osé ; unde illud, Qui vous rend si osé ? id est qua id fiducia audes facere ? Chron. Andrense tom. 9. Spicil. Acher. pag. 649. ubi de quodam qui se fingebat esse Balduinum quondam Flandriæ Comitem et Imperatorem Constantinop. ann. 1225 :
Quod cum rex Ludovicus ex Johannæ Comitissæ jam a Comitatu fere destitutæ... querimonia didiscisset, citavit hunc Ausum talia mandans, ut ei apud Peronam die certa occurreret, volens quisnam esset certius edoceri.