« »
 
[]« Avenius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 472c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AVENIUS
AVENIUS. Res Aveniæ, Practicis nostris Biens Aveniers, Caducum, seu quidquid ex confiscationibus et escaetis domino feudi aut prædii quasi fortuito obvenit. Pariag. inter reg. et abbat. monast. Camporum bonor. ann. 1323. in Reg. 62. Chartoph. reg. ch. 139 :
Item voluerunt et convenerunt partes præfatæ, quod.... fortunæ et quæcumque etiam res Aveniæ evenerint, sint communes inter dictum dominum nostrum regem et monasterium supradictum. Avenemant,
pro Quovis caduco, in Ch. ann. 1314. ex Reg. 50. ch. 110 :
Hugues l'Arcevesque sires de Montfort ottroions à Ysabeau nostre fame et nostre espouse nostre chastel, que l'an appelle Semblençay,..... o toute seignourie,..... emolumens, Avenemanz, Aventures, et toutes autres choses.
Aliud vero eadem vox sonat, exactionem nempe, injustam occupationem, in Lit. ann. 1372. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 534 :
Qui aus dis gardiens ou l'un d'eulx, feront injures ou violences ou Avenement, en faisant leur office, etc.
Vide Aventura 3.