AZARDUM, Sors, ex Gallico Azard, vel Hazard. Synodicum Raphaelis Archiepiscopi Nicosiensis pro Græcis, editum cum Constitut. Nicosiensibus, cap. 15 :

Item denuntiamus excommunicatos... omnes illos, qui publice in domibus suis manutenent et sustinent ludum Azardi.

Ita ludus Azardi, in Constitut. Joannis Archiep. Nicosiensis ann. 1320. cap. 16. In Constitutione ann. 1251. ibid. habetur ludum hazardi Miracula B. Simonis Episc. August. tom. 2. Aprilis pag. 825 :

Dixit quod die xxvii. dicti mensis lusit ad Azardum et amisit ; et præ dolore ludi et amissionis pecuniæ blasphemavit Deum et matrem ejus.

In Concil. Nemosiensi ann. 1298. cap. 4 :

Qui publice tenent ludum taxillorum in domibus suis.

Charta ann. 1288. apud. Cherubinum Ghirardaccum in Hist. Bononiensi lib. 9. pag. 279 :

Sæpe contingit, quod illi, qui ludunt ad Azarum in scalis, et in platea communis Bononiæ, et etiam qui caseum incidunt, iracundiæ calore succensi, contra Deum et matrem ejus ignominiosa verba proferunt, etc.

Infra, lusores Azarid et bescazariæ, etc. De vocis etymo vide conjecturas Anton. Marnacii ad leg. ult. Cod. de Religios. et sumptib. funer. Cobarruviæ in Azar, Octav. Ferrarium in Originib. Ital. in verbo Zara, et Menagium in Etymol. Gall. ubi a Tessera dictum Azardum docet haud sine fiducia. Conf. Gloss. med. Græcit. voce Ἀτάρι.