« »
 
[]« 1 bajulus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 525c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BAJULUS1
1. BAJULUS ; Portator, Ugutioni. Planciades Vispillones, ait, dictos Bajulos, qui scilicet mortuos efferunt. Quo sensu usurpant Petrus Chrysologus Serm. 121. et Ammianus lib. 14.
Bajulorum præcentorem
, tibicinem, qui vespillonibus præcinebat, interpretantur viri docti. Occurrunt præterea non semel Bajuli inter Ecclesiæ Romanæ ministros, qui processionibus publicis intererant, et cruces et candelabra bajulabant. Ordo Romanus, describens processionem Pontificis :
Post Episcopos Presbyteri, deinde Monachi, deinde Schola, deinde Milites Draconarii, id est, qui signa portant, post eos Cereostatarii.
Petrus Diac. lib. 4. Chr. Casin. cap. 37. ait
Bajulos cereostatarios, stauroferos, etc
. obviam Roma processisse Henrico Imperatori. Dudo lib. 1. de Moribus Norman. :
Bajulant Scholiastici candelabra et cruces.
P. Carpentier, 1766.
Glossar. vet. ex Cod. reg. 7641 : Bajulus, gerorus. Ubi leg. videtur Gerulus.