« »
 
[]« Balentia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 535c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BALENTIA
BALENTIA, f. Locus, ubi scopæ crescunt. Sent. arbitr. ann. 1266. ex Tabul. S. Satyri :
Ego magister Joannes de Ursiaco, electus arbiter a partibus supradictis, pronuncio, ordino seu statuo quod tota tertia pars, quam habebat dictus comes (Sacricesaris) in villa Savigniaci et in toto territorio dicti loci, et de allodio cum Balentia et booleyo, et quidquid habebat in locis prædictis, cum omni justitia et jure in quibuscumque rebus, remaneant abbati et conventui S. Satyri et eorum successoribus.
Vide supra Balancia.