« 1 barbanus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 568c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BARBANUS1
1. BARBANUS, Patruus, Joanni de Janua ; Barba Italis. Lex Longobard. lib. 2.
tit. 55. § 1. Rothar.
164.
Si quis ex parentibus, id est Barbanus, quod est patruus.Ubi Editio Heroldi tit. 59. habet barba, quod est patruus. Tit. 69. § 2. Barbanes, Rothar. 186. al. Barbanum. Adde lib. 1. tit. 10. § 1. Rothar. 163. lib. 2. tit. 14. § 26. Liutpr. 145. (6, 92). In Glossar. Longob. cod. Cavensis est Barbanus. Chronicon Benevent. S. Sophiæ pag. 599. 603. etc. Charta Longob. ann. 770. ap. Brunett. in Cod. Dipl. vol. 1. pag. 614 :
Ego Vadipert Barbas et donator vester, quod vos supradicti Bonipert et Leopert neputibus meis, etc.Adde Chron. Andreæ Bergomat. ap. Pertz. vol. Script. 3. pag. 238. lin. 15. Tabularium Casauriense ann. 14. Ludov. Imp. Lotharii F. :
Vel quod nobis exinde advenit de quondam Petro Episcopo Barbane nostro.Charta Adelaidis Comitissæ Sabaud. pro fundat. Abbatiæ Pinarolensis apud Episcop. Salut. in Chronol. Hist. Pedem. et Guichenonum in Probat. Hist. Sabaud. :
Offero pro anima D. Marchionis genitoris mei et Adalrici Episcopi (Astensis) Barbani mei.Et infra :
Pro animarum prædictorum Marchionum, et Barbani mei, et filii mei, etc.De vocis etymo vide V. Cl. Ægidii Menagii Origines Italicas.
P. , 1766.
◊ Glossar. Provinc. Lat. ex
Cod. reg. 7657 : Barbanus, avunculus, patruus, oncle, Prov.Eodem nomine appellabantur rectores Valdensium, ut videre est apud Leger in Hist. Valdens. eccl. cap. 32. ubi pro Senex, antiquus.