« Bardæa » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 575c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BARDAEA
BARDÆA, vel Bardala, apud Gallos, alauda dicitur nominata in veteri
Lexico apud Turnebum lib. 13. Adv. cap. 25. lib. 20. cap. 37. Glossar. Lat. Græc :
Bardala, ϰορυδαλλός, εἶδος όρνέου.Aliud Glossar. Lat. Græc.
Bardalia, ϰορυδαλλός, ὄρνεον.Excerpta ex vet. Gloss. cap. de Avibus :
Bardea, (infra Bardaia) ϰορυδαλλός. Bardæa, quia canoræ vocis est, derivari videtur a Bardo filio Druidis, qui musicæ et carminum inventor habebatur apud Gallos. Vide Bardus 1.