BARDICATIO. Libellus de Remediis peccatorum apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 27 :

Pœnitentia Bardicationis glandellæ post obitum laici vel laicæ, l. dies in pane et aqua. Si post glandellam morientem in partu, vel cohabitatorem, vel cohabitatricem fidem habentem xl. dies in pane et aqua.

Notum est quantis cum ululatibus olim funus curabant ; his vero cum varias superstitiones, decantatis quibusdam cantilenis, adjecissent, ejusmodi ululatus constanter prohibuere Episcopi, statuentes pro mortuis jejunia et oblationes commodius offerri. Concil. III. Tolet. can. 22. et 23. Capitul. lib. 6. cap. 197 :

Et quando eos (mortuos) ad sepulturam portaverint, illum ululatum excelsum non faciant.

Et cap. 198 :

Fideles pro defunctis amicorum et parentibus eorum jejunia et oblationes triginta dies adimplere faciant.

Capitula Herardi Archiep. Turon. num. 56. tom. 1. Capitul. col. 1291 :

Ut exequiæ mortuorum cum luctu secreto et cordis gemitu fiant. Et psalmos ignorantes,

Kyrie eleison

ibi canant, et ut triginta diebus amici et parentes pro eis agant.

Statuta MSS. Augerii Episc. Conseran. vetant

carmina diabolica quæ super mortuos nocturnis horis vulgo fieri solent.

Porro cum de clamore dolore excitato hic agatur, recte Bardicationis voce ejusmodi ululatus intelligitur proscriptus, cujus loco jejunium subrogatur defuncto profuturum. Bardicatio vero a veteri Gallico seu Britannico Bardic vel Barzic, quo significatur aulædus seu plebeius cantor in choris popularibus et cœtibus rusticanis ; unde Bardicare instar rustici cantoris clamare ; et Bardicatio, clamore ineptus.